SESSİZ ÇIĞLIKLAR...

SESSİZ ÇIĞLIKLAR.

Kuşları da vurmasınlar, uçurtmaları da…
Bir çocuğun hayaline de gülmesinler.
Göğe erişen, buluta dokunan her uçurtma gibi…
Her çocukta kendini başarmış düşler elbet.

Nasihat etmesinler, geleceğimizi düşünmeyenler.
Herkes kendi ipini, kendi boynuna geçirsin.
Darağaçlarında insan yetişmez,
Bu da böyle bilinsin.

Sandık sandık kitapları olsun odalarında,
Boyunlarına başarı madalyaları taksın kızlarımız.
Kariyeri yönünde destek görsünler babalarından.
Yerin dibine batıversin kırmızı kuşaklarınız.

Tek ideali aile geçindirmek olmasın babaların.
Eşine, çocuklarına hasret gün geçirmesinler.
Ne için bu yorulmalar, ne için bu çabalar,
Onlarda ister elbet ailesiyle mutlu bir gün geçirmek.

Ne kadar soğuk olur bir insan, ne kadar sert.
Çeliği de yumuşak kalır yanında, taşı da…
Annelerin yüreğindedir anlatılan bunca dert.
Dökülmesin artık annelerin gözyaşı da.

Ne söylersen söyle anlamayacaklar.
Büyük yaraların adı olmuş küçük sıyrıklar.
İstediğin kadar bağır duymayacaklar.
Ama kalabalığa haykırılır sessiz çığlıklar…

TUFAN ASLAN