Classic Poem

Carmina missa mihi decies spectata revolvens
Miror, et ex Adytis illa venire reor.
Non est humanum tam sacros posse labores.
Nec te, sed per te numina credo loqui.
Pondera verborum, sensus gravis, ordo, venustas
Vultum divinae cognitionis habent.
Cum miror quanta se majestate tuentur
Parcius exsilii triste recordor onus.
Forsitan ignoras, sed ego dum tutor honestum,
Dum sacri partes ordinis, exsul agor.
Exsilii curas, et pondera dura laborum
Alleviare potes, carmine, virgo, tuo.
Allevies oro, nec quem fortuna reliquit.
Linquere fortunae tu comes ipsa velis.
Ne mihi verba neges, levius nil poscere possum,
Nil a te spero, si mihi verba neges.
Exsulis obsequium nisi cujus forte recuses,
Exsul in obsequium: nitor ubique tuum.