Author Wang Yan 莺啼花谢,断送春归去。雨後听鹃声,恰似诉,留春不住。韶光易迈,暗被老相催,无个事,没些愁,方是安身处。载松种菊,相对为宾主。终日掩柴扉,但只有,清风时度。不忺把酒,又不喜观书,饥时饭,饱时茶,困即齁齁睡。 Rate this poem Select ratingGive it 1/5Give it 2/5Give it 3/5Give it 4/5Give it 5/5 No votes yet Rate Log in or register to post comments