Classic Poem

Ergo agite, O Nymphae, integros ostendite fontes;
Egelidasque domos, rigui penetralia regin,
Naiades aperite! per avia tesqua vagari,
Vobis nota, aveo: videor resonantia saxis
Flumina praeruptis, scatebrasque audire reclusas.
Sanctâ perculsus mentem formidine, rupes
Prospicio, qua vorticibus spumantibus amnes
Insignes micuêre, antiquo carmine clari.
Ante omnes, ingens, scopulis plangentibus, exit
Nilus; at iratis properat violentior undis
Hinc Padus; inde jugis Euphrates Oceano par
Volvitur umbriferis, Orientemque irrigat omnem.
At secum, saevoque procul resupinus in antro,
Squallentem Tanais diffundit barbarus urnam.
Quantis sub tenebris, quam vastis obruta silvis
Undique, conduntur fluviorum exordia prima
Nobilium! Ergo animum permista horrore voluptas
Percipit, et sacro correpunt ossa pavore:
Et magis atque magis, dira formidine circum
Frondiferi horrescunt luci, rainisque patescit
Altius, et majori atrum nemus accubat umbrâ.
Dicite, num Lemuram regio stat finibus istis
Abdita? quaenam haec ignoti pomaeria mundi?
Qui populi? Quaeve arva viris exercita? siquae
Talia trans deserta supersint arva colenda.
O ubi camporum tam nigris fancibus antrum
Porrigitur! Tanto specus ille immanis hiatu
Fertur in informem Phlegethonta, an amaena vireta
Fortunatorum nemorum? per opaca locorum
Ducite vos, dubiosque pedes firmetis eunti:
Munera vestra cano; nam jussit talia Paeon,
Talia, diva Salus: et versu pandere conor,
Qaid lymphâ liquido fierive potest elemento:
Quo nihil utilius mundi fert daedala moles.
Mirus quippe latex it mobilis undique; gemmis
Lumine dat radiare vago; dat quercubus altis
Saevas indignari hyemes, et temnere ventos;
Dat scintillanti tenuissima spicula vino:
Et vehit et generat specier alimenta cuique,
Et vitam, seu quae spirabilis aetheris aurâ
Vescitur, irriguisve virescit florida campis.