Classic Poem

Post malè civili servatum more pudorem,
Legitimosque dies et tempora lapsa loquendi
Sera quidem penito sed prompta è pectoris antro
Gratia Regalem gestit pensare favorem.
Mirum equidem infami quisquam sua labra reatu
Damnet, et æterno traducat crimme nomen
Heu nimis ingrati. Decimum jam Phœbus ab undis
Advexit temone diem, totiesque sub undas
Demersit roseo flexos temone jugaleis,
Ex quo voce tua Rex augustissime Regum
Copia facta mihi primum calcare cubile,
Obtutus captare sacros, bibere aure loquelas,
Doctaque flexanimæ gustare oracula linguæ,
Et tamen haud ullo grati se pectoris ardor
Prodidit indicio, non officiosa rependit
Pro tantis vel verba bonis: tantum abfuit eheu,
Ut quo par fuerat gestu, quo more decebat
Adrepens genibus sacris vestigia vultu
Verreret et tactæ libaret basia dextræ.
Siccine semper erit? sic me sic semper habebit
Torpor, et exsensi tabes ignava veterni?
Sic semper teneræ pudibunda modestia frontis
Legibus officii linguam parere vetabit?
Absit, ab expertis damnum torporis Amyclis
Non colere obnixè nocturna silentia discat
Muta Charis, pietas linguæ jam vincula solvat,
Ne si fortè sacro grates quas debet honori
Subtrahat, exurgat culpæ Lex Julia vindex,
Principis et læsa de majestate queratur.
Ergo tibi quod me famulum tam prona voluntas
Ascivit, musasque meas erroribus actas
Innumeris tandem optato requiescere portu
Jusserit Augustæ blanda indulgentia curæ,
En tibi quas animo grateis, quæ vota repono.
Di te majorem faciant ter maxime Princeps,
Nam melior non esse potes, respondeat aura
Fortunæ meritisque tuis votisque tuorum,
Ut tu respondes precibus, votisque tuorum,
Justitiæ pacisque pater, tibi serviat orbis
Non aliter quàm tu Superis: nisi serus Olympum
Non adeas, et cum repetent te sæcula cæli
Templa fatiscentem sub pondere honoris et ævi,
Tunc fama factisque tuis super æthera vectus
Innumera innumero transmittas sceptra nepoti.