Classic Poem

IN OCCASUM REGIS REGNIQUE BABYLONICI ODE PROPHETICA .

I.

Ergo insolentis corruit imperi
Insana moles? Occidit urbium
Regina victrix, nec subactae
Effera jam dominatur urbi?

II.

Fastus tyranni contudit impios
J EHOVA vindex, sceptraque serrea:
Qui verbere, haud unquam remisso
Fregit atrox populos trementes.


III.

Nunc ipse diras jure subit vices,
Pacata T ELLUS undique gaudio
Exultat effreni, et solutos
Ingeminat sine more cantus.

IV.

Secura summis stat Libani in jugis
Ridetque CEDRUS : sicne jaces, serox?
Jam nemo saevam, te jacente,
Per nemorum dabit alta stragem.

V.

Te propter imis concita sedibus
Nigrantis orci magna fremit domus:
En! luce defunctos tyrannos
Sceptrigeris soliis ab altis.

VI.

Excivit umbras, hospitis in novi
Occasum euntes: Tene etiam, occupant,
Te viribus, te luce cassum
Conspicimus, comitemque nostri

VII.

Orbumque fastu? Non comitum frequens
Deducit ordo, non tuba, non lyrae
Concentus, at squalentis orci
Nox premit, et taciturnus horror.

VIII.

At turba circum plurima vermium
Fervet, pererrans membra licentius,
Faedumque tabo difluentes,
Laeta cohors populatur artus.

IX.

Ut decidisti caelitus agminis,
Eoe, clarum siderei decus!
Ut decidisti, qui domabas
Victor ovans, populos trementes!

X.

Nuper minatus, scandam ego nubila,
Stabo S IONIS culmine in arduo
Sublims, et qua spectat A RCTON
Arce sacra solium locabo.

XI.

Subjecta calcabo astra premens polum,
Terramque torquens numine, par Deo.
At dura te lethi profundo
Vis cohibet barathro jacentem.

XII.

Ac forte quisquam conspicit avio
Deforme corpus littore: stat diu
Incertus, admotoque pronus
Lumine, te propius tuetur.

XIV.

Mox infit, Hic est, quem fuga, quem pavor
Praecessit? Hic quem terricolis gravem
Strages secuta est, vastitasque? Hic
Attoniti spoliator orbis?

XV.

Indigna regnum colla gravi jugo et
Duris catenis subjicere insolens,
Lateque diffusâ ruina
Per laceras equitare gentes?

XVI.

Reges, tyrannique, et validam ducum
Manes superbi, non sine gloria
Conduntur omnes, et reposti
Sedibus in patriis quiescunt:

XVII.

At te, supremis mortis honoribus,
Vili carentem munere pulveris,
Inter cadentum turpe vulgus
Sordidum, et indecorum sepulchris.

XVIII.

Egere avitis: Te, quia patriae,
Tuisque iniquum: Te, quia gentibus
Fatale portentum. Malorum
Nullos honos cineres segetus.

XIX.

Paena immerentes ob patrium scelus
Natos manebit. Funditus impiam
Delete gentem, ne superbos
Proroget ulterius triumphos;

XX.

Namque ipse consurgam, Omnipotens air,
Et nomen extinguam Babylonium,
Stirpemque, natosque, ultimasque
Relliquias generis nefandi:

XXI.

Urbemque diris alitibus dabo
Ferisque habendam: vasta teget palus
Demersam, et aeterno profunda
Obruet exitio vorago.

XXII.

Dixit sacramentum inviolabile
Jehova: sic stat consilium; hic tenor,
Fatique non mutandus ordo,
Terminus hic stabilis manebit.

XXIII.

Frangam superbas montibus in meis
Vires tyrannorum; eripiam truci
Jugo laborantes, meorumque
Ex humeris onus amovebo.

XXIV.

Jehova dixit: quis dabit irritum?
Gentes in omnes hanc Pater en! manum
Extendit: extentam Jehova
Quis poterit cohibere dextram?