Author Fan Chengda 送行人去,犹追路,再相觅。天末交情,长是合堂同席。从此尊前,便顿然少个,江南羁客。不忍匆匆,少驻船梅驿。酒斟虽满,尚少如,别泪万千滴。欲语吞声,结心相对呜咽。冬火凄清,笙歌无颜色。从别後,尽相忘,算也难忘今夕。 Rate this poem Select ratingGive it 1/5Give it 2/5Give it 3/5Give it 4/5Give it 5/5 No votes yet Rate Log in or register to post comments