Author Liu Chenweng 吾鬓如霜蕊。自江南,西风尘起,倒骑秃尾。旧日汾阳中书令,何限门生儿子。到今也,陆沈草昧。醉里不行西州路,但斗间,看望成龙气。聊寂寞,自相慰。夫君自是人间瑞。叹生儿,当如异日,孙仲谋耳。健笔风云蛟龙起,人物山川形势。犹有封,狼居胥意。伐木嘤嘤出幽谷,问天之将丧斯文未。吾待子,望如岁。 Rate this poem Select ratingGive it 1/5Give it 2/5Give it 3/5Give it 4/5Give it 5/5 No votes yet Rate Log in or register to post comments