Classic Poem

दोष असती जगतांत किती याचें
नसे मजला सामर्थ्य गणायाचें;
दोष माझा परि हाच मला वाटे,
दोष बघतां सत्प्रेम कसें आटे?

दोष असती जगतांत-असायाचें;
मला त्यांशी तरि काय करायाचें?
प्रेमगंगेच्या शुद्धसिंचनेंही
शुद्ध होइ न जो, दोष असा नाहीं.

गड्या पूर्णा! मज आस तुझी नाहीं;
सख्या न्यूना! ये मार मिठी देहीं,
प्रीति माझ्या हृदयांत करी वास.
न्यूनतेला पूर्णत्व द्यावयास!